Birkaç gün önce 5 yaşındaki oğlum ve yeni yürümeye başlayan çocuğumla bir hayvanat bahçesini ziyarete gittik. Mart ayından beri pek dışarı çıkmadığımız için bu ilk gezilerimiz yeni ve biraz da sinir bozucu hissettiriyor.

Evden çıkmadan önce büyük oğluma dışarıda bulunduğumuz süre boyunca maskesini takması gerektiğini ve diğer herkesle aramıza mesafe koymaya çalışacağımızı hatırlattım. Etrafta dolaştık, mutluluk içinde keçileri ve tavukları izledik, eşeklerin ne yediği hakkında derin bir sohbete dalmışken oğlum bana döndü ve "Anne, büyüklerin de maske takması gerekmiyor mu?" diye sordu.

Solumuzda ve sağımızda küçük gruplar halinde yetişkinler bulunuyordu, kimisinde hiç maske yokken, kimisinin maskesi de boynundaydı.

Kimseyle tartışmaya girmek istemediğim için omzumu silkip çocuklarımı lamaların bulunduğu noktaya doğru yönlendirmekle yetindim – ancak o sırada 5 yaşındaki oğlum maskesizlerden birini işaret ederek, "O kadar da zor değil." dedi.

Aynen öyle, oğlum. 

O kadar da zor değil.

Büyük oğlum akıllı, komik ve sadıktır ama yumuşak başlı olduğu söylenemez. Yapmayı reddettiği şeyler saymakla bitmez – sebze yemek ve kazak giymek gibi. Buna rağmen birkaç ay önce babasıyla ona evden her çıktığımızda maske takmamız gerektiğini anlattığımızda, durumu çok iyi karşıladı. 

Nedeninin sorduğunda kendimizi ve başkalarını korumaya yardımcı olmak olduğunu söyledik.

Bunun virüsü durdurmaya ve nihayet okula gidip arkadaşlarını görmesine yardımcı olup olmayacağını sordu. Öyle olacağını umuyoruz, dedik.

Birkaç kez koronavirüsün ciddi olup olmadığını sordu. Ciddi olduğunu ancak neyse ki hastalığa yakalanan çoğu insanın iyileştiğini söyledik.

Sonra ona yeniden kullanılabilir bez maskelerden birkaç paket aldık, dışarı her çıktığımızda büyük bir görev bilinciye taktı maskesini. Burnunu kapatmasını sık sık hatırlatmamız gerekti, ama temelde bir sorun yaşamadık.

İşte bu yüzden maske takmayan bir sürü yetişkin görmek çok saçma ve can sıkıcı. Ne tartışması yahu? Giderek artan sayıda araştırma, maskelerin koronavirüsün yayılmasını engellemeye yardımcı olduğunu ortaya koyuyor. Şu anda mevcut verilere dayanarak maske takmayı fazla övmekten kaçınan epidemiyologlar bile maske takmanın "iyi bir uygulama" olduğunu açıkça belirtiyor.

Yanlış anlaşılmasın, çocuklarının maske takmasını sağlama konusunda sıkıntı çeken ebeveynleri suçlamıyorum. Kendi adıma küçük oğlumu buna alıştırmaya çalışıyorum, ama maalesef 3.5 dakikanın sonunda büyük bir sevinçle maskeyi yüzünden çıkarıp atıyor. Sağlık koşulları sebebiyle maske takması mümkün olmayan insanlara da bir şey demiyorum tabii ki.

Ancak, geriye kalan tüm maskesiz yetişkinlere söyleyecek bir şeyim var: Dünya çapında vaka sayıları tekrar artışa geçti ve ikinci dalga işten bile değil, bunu yapmayın.

5 yaşındaki çocuğum okuma-yazma bilmiyor ve ayakkabılarını bağlayamıyor. Eşimle ona legolarını toplamasını söylediğimizde sanki büyük bir fiziksel ve zihinsel zorlukla karşı karşıya kalmış gibi davranıyor. Yine de maske takmak gibi küçücük, minicik bir kişisel fedakarlığı rahatlıkla ve büyük bir incelik içinde defalarca yapmayı başarıyor.

Onu örnek alın. O kadar da zor değil.