BİRAZ TUZ

BUNDAN ÇOK UZUN zaman önce yaşayan ve adaletiyle meşhur Nuşirevan isminde bir kral vardı. Haksızlığa uğrayan insanlar ilk önce onun yanına giderdi. Çünkü Nuşirevan herkese eşit davranırdı. Suçlu olan kişi kardeşi bile olsa adaletli davranır ve suçsuzu korurdu.

Bir gün Nuşirevan, adamlarıyla birlikte sarayının dışına gezmeye çıktı. Uzun süre at üstünde dolaştıktan sonra yoruldu ve dinlenmek istedi. Hemen bir çadır kuruldu ve Nuşirevan'a özel sofra hazırlandı. Ama o da ne? Sofrada her şey vardı ama tuz yoktu. Nuşirevan'ın hizmetkârlarından biri, biraz tuz istemek için yakınlardaki köylerden birine gidecekti.

Nuşirevan, yola çıkmadan önce hizmetkârını yanına çağırdı. Tuzu mutlaka para ile satın almasını söyledi.

Hizmetkâr şaşırmıştı. Birazcık tuz için para verilir miydi? Üstelik Nuşirevan gibi birisi tuz isteyince kim para alırdı?

Nuşirevan, hizmetkârının aklından geçenleri sanki okumuş gibi konuştu:

"Sen beni dinle ve mutlaka parasını öde."

Yanındaki adamlarından biri sordu:

"Aman Sultanım, bedava biraz tuz vermek kimi fakirleştirir? Çuval dolusu alsanız neyse de!"

Adaletli sultan Nuşirevan cevap verdi:

"Şimdi ben o köyden bedavaya tuz istersem, benden sonra gelen diğer krallar da "Buradan Nuşirevan bile bedava almış tuzu. Biz niye para veriyoruz" diyerek o köyden hep tuz isterler. Zamanla o köyden tuz istemek, alışkanlık hâline gelir. Köylüler de sırf bu yüzden fakirleşebilirler" dedi.

Nuşirevan bu muhteşem cevabıyla halkının hakkını nasıl koruduğunu çok güzel bir şekilde göstermişti.