Arkadaşım Gayle dört yıldan bu yana kanseri karşı yaşam mücadelesi veriyordu.

Diğer arkadaşlarımla birlikte onu ziyarte gittiğim bir gün çocukluk  düşlerimizden söz ediyorduk. Gayle başını pencereye doğru çevirdi.Gözleriçok uzaklarda, sesi sitem dolu .

"Ben, kumandalı, kırmızı bir oyuncak arabamın olmasını isterdim hep,  ama doğum günümde ne istediğimi söylersem ; dileğimin gerçekleşmeyeceği korkusuyla hiç kimseye söylememiştim bunu.Bu nedenle de asla radyolu, kırmızı bir oyuncak arabam olmadı." Dedi

 Gayleyi ziyaretimden bir kaç gün sonraydı. Çok sevdiğim dondurmayı almak için sırada beklerken birden dondurmacının vitrinindeki kırmızı oyuncak arabayı gördüm.

Yanına da bir not yerleştirilmişti:

 "Dondurmanızı alırken vereceğimiz kuponu doldurmayı unutmayın, belki de çekiliş sonunda bu kumandalı araba sizin olabilir."

Hemen Gayleyin sözleri geldi aklıma. Bir kaç hafta boyunca sürekli doldurma alıp, verdikleri kuponları doldurdım Hiç bir çekilişte de kazanamadım.Bu kırmızı arabayı mutlaka Gayleye aqlmalıydım.

Dödüncü haftanın sonunda artık çekilişte kazanmaktan ümidimi yetirmiştim.

Dükkan sahibiyle konuşarak bana bu arabalardan bir tansini satmalarını rica ettim.

Dükkan sahibi dört haftadır her gün dondurma alıp, kuponları doldurduktan sonra büyük bir heyecanla çekiliş sonuçlarına baktığımın gözünden kaçmadığını  söyledi

Ardından da gözlerimin içine bakarak :

"söyler misiniz, neden bu kadar çok istiyorsunuz bu arabayı?" diye sordu.

Gözlerimden süzülen yaşlara aldırmadan ona arkadaşımdan söz ettim. Çok etkilenmişti.

"İstediğiniz oyuncak arabayı verdiğiniz adrse göndereceğim " dedi.

Yazdığım çeki masanın üstüne bırakrak, büyük bir mutlulukla evime geldim.

Ertesi günü Gayleyi ziyarete gittiğimde gözleri ışı ışıldı .Elindeki kırmızı  oyuncak arabayı göstererek küçük bir çocuk heyecanıyla:

"Bak" dedi. "Bunca yıl bekledim ama nihayet dilğim gerçekleşti, hem de tam istediğim gibi!"

Ertesi günü postacı bir zarf uzattı elime. Açıp okumaya başladım:

"Sevgili Bonnıe, annem ve babam da kanserdi ve ikisini de, altı ay gibi kısa bir sürede kaybettim.İkisi için de çok çabaladım ama doğrusu dostlarımın sevgisi ve cömertliği olmasaydı hiç bir şey yapamazdım. Gerçek dostlarımın olduğu için kendimi hep şanslı hissettim. Gayle de senin gibi dostu olduğu için çok şanslı.En iyi dileklerimle.Norma"

Dondurma dükkanının sahibiydi mektubu yazan. Benim msasına bıraktığım çek te zarfın içindeydi.