Tembel bir dalkavuk,zengin bir sultan olan akrabasına gelmiş. Çok sıkıntıda olduğu söyleyip,ondan yardım talep etmiş. Sultan, ona bir kitap hediye etmiş. Adam, sultana bir şey söylemeden huzurundan çıkmış, ama içi öfke ile dolu imiş. Sürekli kendi kendine, "Cimri herif, ben ondan para istedim, o bana kitap verdi. Ben kitabı ne yapayım!" diye homurdanıyormuş. Evet gitmiş. Kitabın ilk sayfasını açmış. Bakmış bir altın var. Diğer sayfayı çevirmiş,onda da bir altın... Sultan kitabın her sayfasına bir altın koymuş. Adam müthiş bir sevinç kaplamış. Aradan bir müddet geçınce tekrar sultanın yanına gitmiş:

"Efendim!" demiş, "Verdiğiniz kitap o kadar güzel, o kadar faydalı idi ki, hepsini okudum, çok istifade ettim. Acaba aynı kitabın ikinci cildini de verebilir misiniz?" Sultan hiç istifini bozmadan:

"O kitabın ikincisi yok." demiş.

* * *

İnsanın kıymetini bilmediği en önemli hazine ömür ve zamandır.Ne var ki insan,vaktin kıymetini bilmeden, onu gereksiz şeylere israf eder, "Nur topu günlerin kanına" girer. Halbuki, yirmi dört saat, yirmi dört altın gibi bir sermayeder ve en iyi şekilde değerlendirmelidir. Telafisi olmayan bir servet varsa, o da zamandır.