Adamın biri, yolda giderken buğday tanesi taşıyan bir karıncaya rastladı. Adamla karınca arasında şöyle konuşma geçti. Adam:Ey karınca, nedir bu senin sürükleyip götürdüğün şey ? Karınca: Yiyecek götürüyorum. Adam: Senin başın neden o kadar büyük? Karınca: İçinde akıl çok da ondan. Adam:Adımların neden büyük ? Karınca: Güçlüyüm de ondan. Adam : Belin neden bu kadar ince? Karınca: Az yediğimden. Adam: Bu buğday tanesi sana ne kadar yeter? Karınca : İki sene. Adam, buna inanamadı ve denemek için karıncayı evine götürdü. Karınca ile buğday tanesini bir çömleğin içine koyduktan sonra ağzını bir tülbent ile kapatıp bir yere koydu. Aradan bir yıl geçti, iki yıl geçti, üç yıl geçti, dördünü yılın ortasında adam, karıncayı hatırladı. Çömleği aldı, ağzını açıp masanın üstüne ters çevirdi, karınca ile buğday tanesinin yarısı düştü. Adam buna çok şaşırdı, karıncaya sordu. -Bu nasıl bir iş ? Sen buğday tanesini iki yılda yiyeceğini söylemiştin. Neden üç buçuk yılda ancak yarısını yedin ? -Karınca cevap verdi : -Başım ve aklım büyük de ondan. Sen beni üç buçuk yıl boyunca kıtlıkta bıraktın, buğdayı iki senede bitirseydim, şimdiye kadar ölmez miydim? Adam, karıncaya hak verdi, özür dileyerek onu serbest bıraktı.