Büyükannelerin, teyzelerin, amcaların ve kuzenlerin ziyaret edileceği tatil sezonundayız. Bu ziyaretler sırasında, çoğu ebeveynin nasıl başa çıkacağını bilmediği garip bir durum oluşabilir: Ufaklıklardan sarılma ve öpücük bekleyen akrabalar. Çocuklar sevgilerini bu şekilde göstermek istemediklerinde bile bunu onlardan beklerler.

Akrabamızı kırmamak için çoğumuz, küçük çocuğu bu istenmeyen fiziksel temasa tahammül etmeye hatta karşılık vermeye teşvik ederiz. Ancak böyle yapmalı mıyız? Bunu yaparken çocuklarımıza bedensel sınırlar ile ilgili ne gibi mesajlar vermiş oluyoruz?  

Çocuklarımıza Yanlış Dersler Vermekten Nasıl Kaçınırız?

"Çocukları, istemedikleri halde insanlara dokunmaya zorlamak, onları cinsel istismarcılar karşısında savunmasız kılıyor, ki bu istismarcıların çoğunu da çocukların önceden tanıdığı insanlar oluşturuyor," diyor CNN'in deneyimli gazetecisi Katia Hetter.

Büyükannenin yanağına bir öpücük kondurmanın bir çocuğun istismar edilmesiyle alakası olduğunu ileri sürmek başta delice bir fikir gibi gözükse de, Hatter'ın kurduğu bağlantıyı iki çocuk annesi Nichole M. çok mantıklı buluyor. "Çocukların konfor alanlarını işgal ediyorsunuz ve bu yüzden çocuklar rahat olmadıkları halde insanları kabul etmeyi öğrenebilirler." Bir diğer anne Lisa E. de buna katılıyor ve kendi oğluna, bedenine ve fiziksel alanına saygı duyması gerektiğini nasıl öğrettiğini anlatıyor:  

"Çocuğumuza öğrettiğimiz sınır, kendi içinden gelen sesi dinlemesi. Birinin yanında kendini rahatsız hissettiğinde bize söylüyor (genelde de fısıldıyor ki karşıdakinin duyguları incinmesin). İstemezse kimseye dokunmak ya da kendine dokunulmasına izin vermek zorunda değil, aile ya da başkaları hiç fark etmez. Onu kimseyi öpmeye zorlamam — söz konusu duyguları incinebilecek çok yaşlı bir teyze olsa da. Sarılmak ve öpmek kendi isterse yapacağı şeyler ve kesinlikle zorunlu değil."

Hetter ayrıca, çocukları sevgi dolu olmaya zorlamanın ergenlikte cinsel ilişkilerini de etkileyeceğini hatırlatıyor bize. Çünkü, bu onlara "bedenlerini, sizi veya başka bir otorite figürünü, hatta herhangi birini memnun etmek için kullanmayı öğretiyor."

"Zorla Sevgi Olmaz"

İstismarı önlemenin yanı sıra, çok sayıda anne, bir akraba fiziksel temas talep ettiğinde çocuğun nasıl hissetiğini anlamaya çalışmanın önemli olduğunu düşünüyor. Jenni D. bir ebeveyn olarak kendi çocukluğundan örnek alıyor: "Çocukken, annem dışındaki insanlar tarafından öpülmeyi, kucaklanmayı sevmezdim. Büyükannemin onu öpmem için beni zorlamasından nefret ederdim. Şimdi bir yetişkinim ve kendi çocuklarımı öpmeye, sarılmaya bayılıyorum. Ancak bir gün bunu istemediklerini görürsem de, onlara saygı duyarım."

Jenni D.'nin yorumunda belirttiği gibi, ebeveyn-çocuk arası zoraki sevgi de sorunlu bir konu. Stacey'nin eşi (çocuklarının üvey babası), sarılmalar ve öpücükler için fazla talepkar olduğunda çocukları bundan rahatsız olmuşlar. Böyle durumlarda Stacey, eşine geri adım attırması için teşvik edilmiş. Lorena M., "öpücük ve sarılma gibi sevgi belirtileri isteyerek ortaya çıkar, zorla değil. Zorla sevgi olmaz."

Kalp Kırılmalarının Önüne Nasıl Geçeriz?

Yeni yürümeye başlayan çocuklar sıklıkla, yapmalarını bir şekilde sağlamak zorunda olduğumuz yemek yemek, banyo yapmak ve uslu durmak gibi şeyleri yapmayı reddederek sabrımızı test ederler. Ancak, sevgi göstermeyi reddetmek kötü davranışlarla eşit görülmemeli. Hetter'a göre, çocuklar kişisel sınırlarını korurken aynı zamanda nazik ve saygılı olabilir (olmalıdır da). "Terbiye — insanlara saygılı ve özenli davranmak — fiziksel sevgi gösterileri talep etmekten farklıdır."  

İlk adımınız, akrabalarınıza prensiplerinizi açıklamak olabilir. Yetişkinler, çok yakın akrabalar dahil olmak üzere, fikrinize saygı duymak zorundalar. Hetter, çocuklarınızdan görecekleri zoraki olmayan sevginin, onlar için daha kıymetli olabileceğini keşfetti. Hetter, "Akrabalarıma, kime dokunacağı kararını neden çocuğumuza bıraktığımızı açıkladım. Artık kızım onlara sarıldığında, tarif edilemez bir mutluluk yaşıyorlar. Çünkü bunu zorunluluktan ya da ben öyle dediğim için yapmıyor," diye anlatıyor.

Hetter'ın, aile üyelerini yeni yeni tanımaya başlayan ufak çocuklara uygun olan, daha az samimi selamlaşmalar için de önerileri var. Öpmek ve sarılmak yerine, el sıkışmayı ya da bir beşlik çakmayı teşvik edebilirsiniz: "Çocuklar çok küçük ve utangaçsa, ebeveynler insanlara saygılı ve özenli davranmanın farklı seçeneklerini sunmalılar. Utangaç çocuklar bile saygısını ve özenini göstermek için birinin elini sıkabilir ya da el sallayabilir."

Hiç de kötü olmayan bu alternatifler, çocuğunuz ile bir akrabanız arasındaki ilişkiyi güçlendirebilir.