Günlerden bir gün Hasan adında bir çocuk varmış. Hasan okulda tek başına oturur, kimseyle konuşmaz, teneffüslerde ise arkadaşları oyun oynarken o okulun bahçe duvarının köşesinde otururmuş. Arkadaşları ilk zamanlarda onu yanlarına çağırsalar da o hiç birinin yanına gitmediğinden bir süre sonra onlar da artık,  Hasanı çağırmamaya başlamışlar. Gel zaman git zaman derken Hasan içine kapanık bir şekilde yaşamaya devam etmiş.

Yine günlerden bir gün Fatma adında sarı saçlı, biraz uzun boylu bir öğretmen okullarına gelmiş. Hasanların öğretmeninin başka bir şehre tayini çıktığından Fatma öğretmen Hasanların sınıfına girmiş. Hasan dışında herkes çok heyecanlıymış. Herkes yeni gelen Fatma öğretmeni tanımak için ona sorular soruyor, teneffüslerde dahi Fatma öğretmenin etrafından biran olsun ayrılmıyorlarmış. Fatma öğretmen de onlara karşı daima güler yüzle yaklaşıyor, onları dinliyor ve onlara değer veriyormuş. Kısa zaman için de Fatma öğretmen Hasan'ın bu içine kapanık halini fark etmiş. Diğer öğretmenlere, Hasan'ın arkadaşlarına Onun bu durumunu sorsa da hepsinin cevabı aynıymış; o zaten her zaman öyle ki...

Fatma öğretmen Hasan'ın bu haline kayıtsız kalmak istememiş. Hasan'a ufak ufak görevler vermeye başlamış, onun bileceği soruları sorup bildiğinde de ona güzel cümleler kullanmış, aferin demiş. Hasan'a karşı ayrı bir sempati duymaya başlamış. Fatma öğretmenin ona karşı bu sevecen dostane, cana yakın tutumları başta Hasan'ı etkilemese de zamanla Hasan da onun yanında mutlu olmaya başlamış. Zamanla ondaki değişimi Fark eden öğretmeni Hasan'ın evine ziyarete gitmek istemiş. Hasan başta öğretmeninin gelmesini istemese de evine götürmeye mecbur kalmış.

Evlerine vardıklarında Hasan'ın anne ve babası ile Fatma öğretmen oturmuşlar.  Fatma öğretmen ailesi ile bir ara oturup müsade istedikten sonra evden ayrılmış. Hasan'ın neden bu halde olduğunu şimdi daha iyi anlıyormuş. Ailesine onunla ilgili ne soru sorsa ailesi bilmiyor ya da ilgilenmiyormuş. Özetle Hasan'ın en büyük sıkıntısı sevgisizlikmiş. Sevgisiz, ilgisiz kalan bir çocuğun halini empati edin.

Devamı...

Fatma öğretmen o günden sonra Hasan'a karşı daha da sevecen yaklaşmış, daima başını okşamış. Oyunlarda hep onu desteklemiş, takımına almış. Ve Hasan zamanla arkadaşları ile de kaynaşmaya başlamış güzel dostluklar kurmaya başlamış.

Evet aslında her sıkıntının bir takım sebepleri vardır. Belki de en büyük sebep sevgisizliktir. Ailemizden, arkadaşlarımızdan, komşularımızdan sevgimizi esirgemeyelim. Nasıl bir çiçeğin büyümesi için su ve güneş şartsa bir insanı yaşatan da sevgidir.

Sevgiyle kalın.